Σε αυτό το άρθρο:
Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις για τα παπούτσια τύπου loafer
Δεν έχουν κορδόνια, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να φορεθούν εύκολα. Τα loafers αποτελούν ένα στοιχείο ενός πολύ συγκεκριμένου στυλ. Είναι επίσης εξαιρετικά άνετα. Κάποτε ήταν πολύ δημοφιλή μεταξύ των φοιτητών του κύρους Ivy League στις ΗΠΑ. Η ιστορία τους είναι αρκετά περίπλοκη και είναι δύσκολο να βρεθεί μια πηγή που να επιβεβαιώνει πού και πώς πραγματικά δημιουργήθηκαν.
Κύρια φωτογραφία: Alex Hudson, Unsplash
Σε αντίθεση με πολλά άλλα παπούτσια, τα loafers δεν έχουν απλή ιστορία. Μία από τις εκδοχές της λέει, ότι αυτό το σχέδιο είναι μια παραλλαγή των μοκασινιών. Ωστόσο, οι ειδικοί που σχετίζονται με την κλασική ανδρική μόδα και οι ιστορικοί δεν συμφωνούν με αυτό.
Δύο ιστορίες των loafers
Η πρώτη συνδέεται με τη Μεγάλη Βρετανία και την επιθυμία του Πρίγκιπα του Γουίντσορ. Λέγεται, ότι είχε ανάγκη να έχει άνετα παπούτσια για να περπατάει στο σπίτι του. Η δεύτερη είναι λίγο πιο εξωτική, και λέει για τη δημιουργία των loafers από έναν Νορβηγό, τον Nils Gregoriusson Tveranger. Ήταν να παρουσιάσει ένα υβρίδιο παπουτσιών των ντόπιων Αμερικανών και των Νορβηγών ψαράδων.
Αλλά πριν σας πω περισσότερα για την ιστορία των loafers, θα σας εξηγήσω τι χαρακτηρίζει αυτό το παπούτσι.
Χαρακτηριστικά των παπουτσιών τύπου loafer
-
Είναι παπούτσια slip on και γι’ αυτό δεν έχουν κορδόνια.
-
Το loafer είναι χαμηλό παπούτσι, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο αστράγαλος είναι αποκαλυμμένος.
-
Η σόλα και το άνω μέρος αποτελούν δύο ξεχωριστά στοιχεία.
-
Τα loafers συχνά διαθέτουν χαμηλό τακούνι.
-
Το άνω μέρος είναι δομικά παρόμοιο με τα μοκασίνια.
-
Στη μέση του άνω μέρους μερικές φορές μπορείτε να δείτε ένα δερμάτινο λουράκι, που λέγεται saddle, δηλαδή κάτι που μοιάζει με τη σέλα.
Φωτογραφία: David Lezcano,Unsplash
Τα παραπάνω σημεία δείχνουν όχι μόνο τα χαρακτηριστικά των loafers. Γι’ αυτό δυστυχώς μπορούν να είναι παραπλανητικά. Από παρόμοια στοιχεία διακρίνονται επίσης τα μοκασίνια. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές, που μας επιτρέπουν να ξεχωρίζουμε αυτά τα είδη υποδημάτων.
-
Οι loafers έχουν το προαναφερθέν τακούνι, και τα μοκασίνια δεν το έχουν.
-
Σε αντίθεση με τα μοκασίνια, τα loafers δεν διαθέτουν διακοσμήσεις και κεντήματα στο άνω μέρος τους.
-
Ο τρόπος κατασκευής αυτών των μοντέλων είναι αντίστροφος. Τα loafers δημιουργούνται μέσω της τυπικής μεθόδου παραγωγής παπουτσιών, δηλαδή η σόλα ράβεται στο δημιουργημένο άνω μέρος. Ενώ στα μοκασίνια το δέρμα κατά κάποιο τρόπο είναι η σόλα. Με άλλα λόγια, τα μοκασίνια δεν έχουν μια τυπική σόλα, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης.
Συμβουλή ειδικού:
Μην μπερδέψετε τα παπούτσια slip on με τα loafers. Συχνά μπορείτε να βρείτε παπούτσια slip on που μοιάζουν π.χ. με τα oxfords, αλλά δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των loafers.
Δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι, αλλά μια σημαντική διαφορά είναι επίσης και το γεγονός, ότι ο θρύλος των loafers και των μοκασινιών γεννήθηκε σε δύο διαφορετικές ηπείρους. Ένας στην Ευρώπη, και ο άλλος στην Αμερική.
Για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, η ιστορία των loafers θα παρουσιαστεί μη χρονολογικά και μέσω των τύπων τους. Με αυτόν τον τρόπο πιο εύκολα θα σας είναι να διακρίνετε τους συγκεκριμένους υπότυπους αυτών των παπουτσιών.
Wildsmith Loafer
Το 1847 στο Λονδίνο, ο Matthew και η Rebecca Wildsmith άνοιξαν ένα μικρό εργοστάσιο με την ονομασία Wildsmith Shoes. Ο κύριος στόχος τους ήταν ήταν η δημιουργία νέων παπουτσιών και η επισκευή υποδημάτων για το τάγμα Mounted Regiment το οποίο άνηκε στο περίφημο Household Cavalry.
Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα, ο εγγονός των Wildsmith, ο Raymond Lewis, έλαβε αίτηση από τον βασιλιά Γεώργιο ΣΤ΄. Η αποστολή του ήταν να δημιουργήσει παπούτσια, με τα οποία ο βασιλιάς θα αισθανόταν τέλεια κατά την περιπλάνηση στους διαδρόμους των περιουσιών του. Οι κύριες υποθέσεις ήταν τα υποδήματα να μην έχουν κορδόνια και να διαθέτουν χαμηλό τακούνι.
Το σχέδιο και η δομή των παπουτσιών του Raymond θύμιζαν πολύ τα μοκασίνια. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε αν ο δημιουργός ήταν συνειδητός για την ύπαρξη τους, ή απλά του έχει έρθει μια πολύ παρόμοια ιδέα. Σύντομα στην αγορά εμφανίστηκε το μοντέλο 582, γνωστό σήμερα ως Wildsmith Loafer, που προορίζεται για εσωτερική χρήση και αποδίδεται στο στυλ casual.
Aurland Loafer
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Nils Gregoriusson Tveranger, που ήδη αναφέρθηκε σε αυτό το κείμενο, σε ένα χωριό της Νορβηγίας το Aurland, παρουσίασε τα loafers στον κόσμο. Ο ήρωας της παραγράφου, σε ηλικία 13 ετών ταξίδεψε στη Βόρεια Αμερική. Πέρασε 7 χρόνια εκεί, μαθαίνοντας την τέχνη της κατασκευής των παπουτσιών. Το 1930 παρουσίασε το σχέδιο των αναφερόμενων loafers.
Ονομάζονταν τότε Aurland Moccasin. Η έμπνευση για τη δημιουργία αποτελούσαν δύο διαφορετικές πηγές. Η πρώτη ήταν τα μοκασίνια που φοριόνταν από τη φυλή Iroquois, και η δεύτερη – τα παραδοσιακά υποδήματα των ψαράδων από την πόλη Aurland.
Τα υποδήματα Gregoriusson έχουν γίνει πολύ δημοφιλή στην Ευρώπη και χάρη σε πολλά αμερικανικά ταξίδια στην Παλιά Ήπειρο και το ενδιαφέρον για το μοντέλο, προσέλκυσε επίσης την προσοχή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το παπούτσι κέρδισε ακόμη και στα μάτια των εκδοτών του διάσημου περιοδικού Esquire.
Το 1933 η ευκαιρία για μπίζνα διαλύθηκε από την οικογένεια Spaulding, η οποία άρχισε να παράγει το δικό της μοντέλο παπουτσιών με βάση το Aurald Moccasin. Ονομάστηκε… loafer. Εκείνη την εποχή, αυτό το σχέδιο έχει γίνει ένα τυπικό παπούτσι slip on στην Αμερική.
Ξέρεις ότι…;
Ο οπαδός της μάρκας Aurland και των loafers ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών ο Arthur Gardner. Όταν δεν μπορούσε να αγοράσει αυτά τα παπούτσια στις ΗΠΑ, ακόμη και ζήτησε από τον πρέσβη της Νορβηγίας να φέρει μερικά ζευγάρια. Είναι περίεργο ότι δεν υπάρχει μοντέλο που να ονομάζεται με το όνομα του.
Penny Loafer
Με την αυξημένη ζήτηση για τα loafers, το 1936 τις δικές της προτάσεις παρουσίασε η εταιρεία G.H. Bass. Παρεμπιπτόντως, υπάρχει μέχρι και σήμερα και συνεχίζει να παράγει τα περιγραφέντα παπούτσια. Η G.H. Bass ονόμασε το δικό της μοντέλο των loafers Weejuns, και αυτό ξεχώριζε από ένα δερμάτινο λουράκι και σχήμα διαμαντιού κομμένο πάνω του. Το Weejuns ήταν πολύ δημοφιλές στις ΗΠΑ, ειδικά ανάμεσα στους εφήβους που προετοιμάζονταν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Στο αναφερόμενο πριν σχήμα διαμαντιού τοποθετούνταν μέσα ένα σεντ (penny) για καλή τύχη, και γι ‘αυτό το παπούτσι ονομάστηκε ανεπίσημα Penny Loafer.
Μια άλλη εκδοχή της ιστορίας της ονομασίας Penny Loafer είναι ότι τα 2 σεντ τη δεκαετία του ‘30 του προηγούμενου αιώνα ήταν αρκετά για να κάνεις μια κλήση έκτακτης ανάγκης. Ως εκ τούτου, στο κάθε παπούτσι ήταν κρυμμένο 1 σεντ. Ωστόσο, ανεξάρτητα από αυτές τις ιστορίες η ανεπίσημη ονομασία υιοθετήθηκε, και τα παπούτσια της G.H. Bass έχει αποκτήσει όνομα κλασικών υποδημάτων στην κοινότητα του Ivy League.
Ξέρεις ότι…;
Ο Πρίγκιπας του Γουίντσορ τη δεκαετία του ‘30 ήταν ένας μαγάλος θαυμαστής του Penny Loafer; Ο πρίγκιπας φορούσε συχνά τα δίχρωμα παπούτσια (καφέ & λευκό) με κοστούμια.
Tassel Loafer
Μέχρι και σήμερα παραμένει ασαφές, ποιες είναι οι ρίζες της μάρκας, η οποία ως πρώτη αποφάσισε να κάνει το πείραμα με το δημοφιλές κρόσι (από τα αγγλικά tassel). Ο Alan Flusser που ασχολείται με την κλασική μόδα, υποστηρίζει, ότι αυτή ήταν η μάρκα Alden.
Κι’ όμως είναι δύσκολο να βρεθούν πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν αυτήν τη δήλωση.
Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι αυτό το πρόσθετο στοιχείο ήταν ένα πείραμα του τότε επικεφαλής της Alden, του Arthur Tarlow Senior. Το 1950 ο Tarlow έβγαλε στην αγορά τα πρώτα loafers με το tassel, δηλαδή με το αναφερθέν κρόσι. Αυτά τα παπούτσια συνδύαζαν δύο στυλ – της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες – και αμέσως έχουν γίνει επιτυχία. Ακόμη και η εταιρία Brooks Brothers ζήτησε από τον Alden να δημιουργήσει μια ειδική έκδοση αυτών των παπουτσιών. Μέχρι και σήμερα, αυτή η μάρκα διαθέτει στην προσφορά της μοντέλο με διακοσμήσεις, που θεωρείτε ως πολυτελής προϊόν.
Ξέρεις ότι…;
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Χάρι Τρούμαν φορούσε τα παπούτσια derby με κρόσια; Ωστόσο, ποτέ κανείς δεν τον είχε δει με τα loafers με αυτό το στοιχείο.
Gucci Loafer
Ενώ τα loafers με κρόσια ήταν δημοφιλή στις ΗΠΑ και φοριόνταν ακόμη και με το κοστούμι, στην Ευρώπη υπήρχε μια ελαφρώς διαφορετική μόδα. Τα loafers εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζονται ως casual παπούτσια, και ως εκ τούτου δεν φοριόνταν πρόθυμα μαζί με τα κλασικά ρούχα. Δεν υιοθετήθηκαν επίσης σε πόλεις όπου ίσχυε κλασική και κομψή μόδα. Με εξαίρεση την Ιταλία, όπου αυτά τα υποδήματα ήταν λίγο πιο δημοφιλή. Ο Gucci έχει αλλάξει πολλά πάνω σε αυτό το θέμα, ο οποίος το 1968 έβγαλε στην αγορά παπούτσια loafers με χρυσό στοιχείο, που έμοιαζε με χαλινάρι αλόγου. Αυτό φυσικά ήταν τοποθετημένο πάνω στο δερμάτινο λουράκι, το οποίο, που το έχω αναφέρει πριν, έχει τη μορφή μιας σέλας.
Ξέρεις ότι…;
Το στυλ που πρότεινε ο Gucci υποστηρίχθηκε από τον John F. Kennedy, ο οποίος ήταν μεγάλος οπαδός των loafers.
Ο Gucci από την αρχή της ύπαρξης του δικού του γραφείου στη Νέα Υόρκη (1953) παρακολουθούσε τη δημοτικότητα των loafers και έφτιαχνε δικά του σχέδια. Ο σχεδιαστής, πάνω απ’ όλα άλλαζε το χρώμα των υποδημάτων. Μέχρι στιγμής, ήταν συνήθως καφέ, αλλά ο Gucci αποφάσισε να διαλέξει μαύρο δέρμα. Χάρη σε αυτή τη διαδικασία, τα loafers έχουν γίνει πιο επίσημα, σε τέτοιο βαθμό, που άρχισαν να είναι αποδεκτά (θυμήσου, αποδεκτά) σε συνδυασμό με το κοστούμι. Μόνο στα καταστήματα στις ΗΠΑ, ο Gucci πούλησε 84.000 ζευγάρια loafers δικής του παραλλαγής. Αυτό το παπούτσι έχει γίνει σχεδόν η στολή των χρηματιστών της Wall Street. Αυτή η τάση σύντομα ήρθε και στην Ευρώπη.
Συμβουλή ειδικού
Τα loafers δεν είναι και ποτέ δεν θα είναι επίσημο παπούτσι. Ωστόσο, είναι πολύ χαρακτηριστικά και με έναν τέλειο τρόπο συνδυάζουν το κλασικό στυλ με το casual, δημιουργώντας σχεδόν ένα τέλειο σετ. Σχεδόν – επειδή οι ειδική της κλασική μόδας δεν συνιστούν τον συνδυασμό των loafers με τα επαγγελματικά κοστούμια, ενώ ενθαρρύνουν να κάνουμε πειράματα με τα αθλητικά σακάκια.
Belgian Loafer
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία σχετίζεται με τη βελγική έκδοση των loafers. Τη δημιούργησε ο Henri Bendel το 1950. Διακρίθηκε κυρίως από ένα μικρό χαρακτηριστικό παπιγιόν στο παπούτσι, το αντίστροφο ράψιμο και με τα ασυνήθιστα μέχρι στιγμής χρώματα και υλικά.
Ο Henri Bendel, εκτός από τη διακόσμηση των παπουτσιών με ένα μικρό παπιγιόν και τη χρήση δέρματος που μιμούνταν δέρμα κροκόδειλου, ήταν επίσης γνωστός για τη γιατρειά της βιομηχανίας των υποδημάτων στο Βέλγιο. Και αυτό χάρη στην πώληση των loafers, τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες.
Επί του παρόντος, τα loafers φοριούνται πολύ πρόθυμα σε casual στυλ. Ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι, όπου ταιριάζουν τόσο με ένα ντύσιμο για δουλειά, όσο και με λιγότερο επίσημα ρούχα, όπως π.χ. ένα καλοκαιρινό κοστούμι ή παντελόνι τύπου chinos. Φαίνονται πολύ καλά με μια εμφάνιση στην παραλία και για βραδινά ραντεβού σε cocktail bar.
Το αρχικό κείμενο του άρθρου έχει μεταφραστεί και προσαρμοστεί για τις ανάγκες του blog epapoutsia.gr από τη: Natalia Mitsopoulos
